To największa z wysp Archipelagu Pelagijskiego (Isole Pelágie), na który oprócz niej składa się także wulkaniczna Linosa i najmniejsza, niezamieszkana Lampione.
Od kilku lat znajduje się tutaj olbrzymi obóz przejściowy dla tysięcy emigrantów z krajów Afrykańskich. Trafiają tu na łodziach przemytników, są wyławiani z morza przez marynarkę wojenną Włoch. Pozostają na wyspie przez wiele miesięcy. Wprawdzie obozy są usytuowana z dala od szlaków turystycznych, jednak sam fakt tej obecności wpłynął na to, że Lampedusa wiele straciła ze swojej wypoczynkowej atrakcyjności.
Stałych mieszkańców wyspy nie ma zbyt wielu, żyje tu zaledwie 5000 osób. Dawniej było ich jeszcze mniej. Od 1667 roku była własnością rodu Tomasi, z którego wywodził się pisarz Giuseppe Tomasi di Lampedusa, autor słynnego „Lamparta” sfilmowanego przez Viscontiego. Gdy w 1839 roku jeden z potomków usiłował wyspę sprzedać królowej Wiktorii, liczyła ona jedynie 20 mieszkańców.
Lampedusa ma kształt wydłużony, rozciąga się ze wschodu na zachód licząc około sześciu mil długości i niewiele ponad dwie mile szerokości. Największą atrakcję wyspy stanowią plaże, większość z nich znajduje się na południowym brzegu. Kryształowo czysta woda i bogata morska fauna powodują, że Lampedusa uważana jest za jedno z najlepszych miejsc do nurkowania na Morzu Śródziemnym. Kolejna atrakcja znajduje się w niewielkiej odległości, około 5 kilometrów na zachód od miasteczka Lampedusa, na wysepce Isola dei Conigli (Wyspa Królików). Leży ona o krok od brzegu Lampedusy, można na nią z lądu przeprawić się wpław startując z jednej z najpiękniejszych, piaszczystych tutejszych plaż. Mieści się tutaj jedyny we Włoszech rezerwat przyrody, w którym można obserwować jak żółwie karetta (Caretta Caretta) składają jaja, z których po 60 dniach wykluwają się młode.
Północny brzeg jest niedostępny, z morza wygląda jak tort weselny, a stanowią go pionowe klify schodzące prostopadle do morza.
Podchodząc do Lampedusy od zachodu pierwsze co dostrzeżemy to wysepka Lampione, niezamieszkała skała, na której ustawiono światło (Bl(2) b 10s 40m 7Mm). Na zachodnim krańcu Lampedusy, na Capo Ponente ustawiono latarnię (Bl(3) b 15s 110m 8Mm). Wschodni cypel o nazwie Capo Grecale oznacza latarnia (Bl b 5s 82m 22Mm). Jedyny port na tej wyspie znajduje się po jej południowej stronie, przy miasteczku noszącym tę samą nazwę co ona. Tworzy go rozdzielona na trzy części zatoka. Wejście do niej oznaczone jest klasycznie, światło czerwone ustawione jest na zachodnim cyplu ograniczającym zatokę, zielone na wschodnim. Już pierwszy basen stanowi dobrą osłonę od większości wiatrów. Stawać można przy nabrzeżu po jego wschodniej stronie, głębokości są wystarczające. Kotwiczyć natomiast można w jego odnodze skierowanej ku północnemu zachodowi, tam jednak nie należy zbliżać się do brzegów, bowiem jest przy nich płytko. Dwa następne baseny portowe znajdują się za falochronem, na którego główce ustawiono światło czerwone. Pierwszy, północny jest obszerny, jednak nie należy zbliżać się do jego północnych krańców, jest tam płytko. Drugi wewnętrzny basen tworzy niewielka zatoka po stronie wschodniej, ograniczona niewielkim pirsem, na którym postawiono światło czerwone. Tu też należy zwrócić szczególną uwagę na głębokości.
Południowe wybrzeże wyspy jest urozmaicone wieloma zatokami, w których teoretycznie można kotwiczyć, choćby w okolicach wspomnianej Wyspy Królików. Jednak najlepszym i w miarę bezpiecznym kotwicowiskiem jest zatoka Cala Pisana znajdująca się po wschodniej stronie. Na północnym brzegu zatoki znajduje się niewielki falochron, przy którym można stanąć, głębokość około 5 metrów.
0
