Ta miejscowość ma niesłychanie bogatą historię. Powstała w VI wieku p.n.e. założona przez ludność z Krety i Rodos. To z niej wyruszyli kolejni osadnicy, którzy dali początek Agrygentowi. Gela to także miejsce, w którym ostatnie lata życia spędził Ajschylos – jeśli ktoś nie wie kto zacz, niech ma pretensje albo do siebie i własnego wstrętu do nauki, albo do kiepskich nauczycieli. Z jego śmiercią łączy się legenda mówiąca, iż zginął uderzony spadającym żółwiem, którego orzeł zrzucił wprost na jego głowę. Otóż ptak porywając żółwia chciał skorupę rozbić ciskając na kamienie, by tym łatwiej dostać się do smacznego mięsa. Pechowo dla Greka wziął jego łysą czaszkę za kamień. Tyle legenda, ale są i inne okoliczności powodujące sławę tej miejscowości. Okolice Geli należą do najżyźniejszych na Sycylii i to właśnie powodowało w starożytności zamożność miasta i jego mieszkańców. Jednak świetność nie trwała zbyt długo, zakończyły ją najazdy Kartagińczyków i Mameluków. W III wieku p.n.e. zburzono mury obronne miasta.
Jeśli chodzi o czasy nam bliższe to należy wspomnieć, że to właśnie Gela była pierwszym miastem Sycylii wyzwolonym przez aliantów. Wylądowali na rozległych równinach otaczających miasto w 1943 roku. Współczesność miasta zdominowały przemysł petrochemiczny i wydobycie oraz przeróbka ropy naftowej. Nic więc dziwnego w tym, że nad miastem dominuje architektura rafinerii, splątane rury i potężne stalowe konstrukcje. Przypływając do Geli od strony południowo-wschodniej miniemy platformę wydobywczą. To wszystko spowodowało, że wprawdzie zarówno w pobliżu miasta, jak i jego okolicy jest sporo przepięknych wydmowych plaż, to kąpiel w tutejszych wodach nie jest polecana. Po cóż zatem zatrzymywać się tutaj? Otóż główną turystyczną atrakcją są zachowane świadectwa starożytnej świetności miasta. Museo Archeologico znajduje się po wschodniej części miasta w pobliżu ujścia rzeki „Fiume Gela” do morza. Tam też można przespacerować się po terenie dawnego Akropolu - na południu rozciąga się część sakralna z pozostałościami dwóch świątyń, natomiast w części północnej zachowały się ślady dzielnic mieszkalnych. Po przeciwnej stronie miasta, na jego zachodnich obrzeżach można obejrzeć nieźle zachowane resztki greckich murów obronnych.
Port jest dobrze osłonięty dwoma falochronami wychodzącymi daleko w morze. Na ich główkach znajdują się światła, na wschodniej Bl z 3s 8m 8M, na zachodniej Bl c 3s 8m 8M. Wewnątrz basenu znajduje się drugi falochron wychodzący z pirsu wschodniego ograniczając port wewnętrzny. Tam też ustawiono pomosty do cumowania. Na całym obszarze jest dosyć płytko, głębokości od 3 m do 1 m. Trzeba uważać na płyciznę rozciągającą się przy główce wewnętrznego falochronu po jego północnej, wewnętrznej stronie. Stawać należy przy pomostach w pewnej odległości od falochronu. W porcie znajduje się stacja benzynowa, jest dostęp do wody i do pryszniców.
Gdy podchodzimy do tego portu od wschodu lub południa, należy trzymać spory dystans od wybrzeża, by ominąć w bezpiecznej odległości konstrukcję, która wychodzi daleko w morze, a służy tankowcom do załadunku ropy naftowej. Panuje tu spory ruch dużych jednostek. Na wschód od tego miejsca znajduje się też wspomniana platforma wiertnicza. Cały ten obszar, dosyć dobrze oznaczony, lepiej opłynąć wychodząc na południe i dopiero po jego ominięciu zmienić kurs na prowadzący do portu.
0
