„Dorsze kapitana Van Vermeera pod kołderką z porów”

Kapitan Van Vermeer zszedł do kabiny i sięgnął po krótkofalówkę. Przez dobrą chwilę wywoływał kogoś przez radio, a kiedy uzyskał połączenie rozmowa była nadzwyczaj krótka. Powrócił do kokpitu i zadecydował.  „Zmieniamy kurs, chłopaki.” Przejął ster. „Do zwrotu!” Jacht zaczął ostrzyć, po czym wykonał klasyczny zwrot przez sztag. Załoga była nadzwyczaj sprawna i doświadczona, nie potrzebowała dodatkowych komend. Fok bez problemów przeleciał na drugą burtę, szoty zostały wybrane. Jednak Piotr i Marcin byli nieco zdezorientowani, płynęli przecież do Amsterdamu, a tu taka zmiana - nowy kurs prowadził jacht ponownie w głąb Morza Północnego.

Zamustrowali na ten jacht daleko na północy Norwegii. Pierwsza rzecz, na którą zwrócili uwagę wchodząc do kajuty, to idealna reprodukcja obrazu „Dziewczyna z perłą”, wisząca na ścianie naprzeciw zejściówki, obok barometru i zegara. Podejrzewali, że w ten sposób kapitan sugerował nieprzypadkową zbieżność jego nazwiska z nazwiskiem genialnego malarza tworzącego w Holandii. Te sugestie były tym bardziej wyraźne, gdy kapitan podkreślał fakt, że pochodzi z Delft.

„Słuchajcie” – powiedział kapitan – „nic się nie zmieniło, ale dostałem wiadomość od mojego znajomego szypra i bardzo mi zależy na tym, by się z nim spotkać. Wraca swoim kutrem z połowów, twierdzi, że udanych. Za jakieś pół godziny powinniśmy się spotkać”. I rzeczywiście, po pół godzinie doszło do spotkania na morzu. Kuter i jacht stanęły burta w burtę, kapitan Van Vermeer odebrał od szypra plastikową torbę czymś wypełnioną, po czym jacht ponownie przyjął kurs na Amsterdam. „Dostałem od mojego przyjaciela świeże dorsze, zaraz wam coś pysznego przygotuję” – to mówiąc, kapitan wyjął z torby trzy dorodne sztuki.

„Jedzcie dorsze, gówno gorsze...” – pomyślał Marcin, ale nie powiedział tego na głos.

„Mam tutaj, na specjalną okazję kilka porów, dobrze się przechowują, jeśli trochę obeschną to wystarczy zdjąć z nich pierwszą, suchą warstwę i dalej są znakomite. Zresztą nic lepiej do ryb nie pasuje, ponad pory!” - kapitan sięgnął do bakisty i wyciągnął reklamowane przez siebie warzywa. Niebywale wprawnie filetował dorsze, resztki wyrzucił za burtę i zszedł do kambuza.

Po pół godzinie wrócił do kokpitu – "oto mojego pomysłu filety z dorsza pod kołderką z porów" – rzekł. Danie było znakomite. Jedli w pełni je doceniając, w milczeniu. Gdy skończyli, kapitan zaczął mówić: - „Tak naprawdę chłopaki, to to moje pokrewieństwo z tym malarzem, to ściema. Ja to sobie malarzy, choćby genialnych, nie cenię, poważam jedynie mistrzów kuchni. Powiedzcie mi, może wiecie, kto to jest ten facet podpisujący się MZ w „Tawernie Skipperów” - jego przepisy są absolutnie genialne, chciałbym go poznać!”