Klaus Störtebeker, znany teź jako Nikolaus Storzenbecher, żył w latach 1360-1401. Był przywódcą pirackiej kompanii nazywanej Vitalienbrüder (bracia witalijscy). Początkowo służyli oni jako kaperzy u króla szwedzkiego Albrechta Meklemburskiego i na jego polecenie napadali na statki konkurencyjnej dla Albrechta Danii i Lubeki. Później atakowali również statki kupieckie Hanzy na Bałtyku i Morzu Północnym jako Likedeelers (Równodzielący).

O życiu Störtebekera krąży wiele legend. Nazwisko “Störtebeker” było pseudonimem, oznaczajacym w staroniemieckim “opróżnia kufel jednym haustem”. Odnosi się to do jego rzekomej zdolności opróżniania całego litrowego kufla z piwem za jednym zamachem. W tamtych czasach przyjmowanie takich barwnych przydomków było bardzo popularne wśród piratów i innych odszczepieńców.

Według legendy w 1401 roku hamburska flota z Simonem z Utrecht na czele starła się z siłami Störtebekera pod Helgoland. W opowieści pojawia się motyw zdrajcy, który podstępem unieruchomił ster okrętu Störtebekera. Piraci zostali pokonani, przewiezieni do Hamburga i postawieni przed sądem. Legenda głosi, że Störtebeker zaoferował złoty łańcuch, który może opasać cały Hamburg w zamian za swoją wolność. Niestety rada miejska nie wyraziła zgody i pirat wraz z całą 73-osobową załogą został skazany na śmierć przez ścięcie.

Rekonstrukcja twarzy Störtebekera na podstawie czaszki, która rzekomo należała do niego. Fot. Sebastian Sonntag

Najbardziej znana legenda związana z Störtebekerem odnosi się do samej egzekucji. Podobno pirat poprosił burmistrza Hamburga, żeby uwolnił tylu członków jego załogi, koło których zdoła przejść po ścięciu głowy. Legenda głosi, że udało mu się przejść koło 11 z nich, dopóki kat nie podstawił mu nogi. Burmistrz jednak nie dotrzymał słowa i wszyscy piraci zostali straceni. Radni Hamburga zapytali kata, czy nie jest zmęczony po ścięciu tylu głów. Kat odpowiedział, że mógłby równie dobrze skrócić o głowę wszystkich członków rady.

Po rozebraniu statku Störtebekera okazało się, że we wnętrzu masztów znajduje się złoto, srebro i miedź. Kolejna legenda mówi, że użyto ich do budowy kopuły kościoła św. Katarzyny w Hamburgu. Słynny kufel Störtebekera był przechowywany w ratuszu w Hamburgu, dopóki nie został zniszczony w wielkim pożarze w 1842 roku.

Niektórzy historycy uważają, że Störtebeker został stracony w 1400 roku. Istnieją ponoć rachunki za wykopanie grobów dla 30 braci witalijskich. Oznaczałoby to jednak, że załoga Störtebekera była mniej liczna niż się podaje, co jest mało prawdopodobne. Gdyby wcześniejsza data była prawdziwa, wykluczałoby to również udział w schwytaniu piratów Simona z Utrecht, ponieważ jego statek “Brindled Cow” został wybudowany dopiero w 1401 roku.