Marina położona w północno-wschodniej części Wenecji.

Otwarta cały sezon

Miejscowość ta rozciągnięta jest między ujściami rzek Teino na północy i Trento na południu. Jest to bardzo popularny kurort słynący z olbrzymiej ilości rosnących tu palm. W związku z tym nazywany jest także Riwierą Palmową. Prawdziwą atrakcją, przyczyniającą się do powstania tej nazwy, jest długi, ciągnący się wzdłuż piaszczystych plaż deptak, osłaniany właśnie przez gęsto rosnące palmy.

Osoby władające językiem włoskim może w tej miejscowości spotkać niezbyt miłe zaskoczenie. Otóż mieszkańcy San Benedetto del Tronto posługują się specyficznym dialektem, który niewątpliwie kontakt werbalny może utrudnić.

Od wieków miasto związane jest z morzem, niegdyś był tu ważny port napadany przez Turków. Te związki z morzem możemy obserwować do dzisiaj i nie chodzi jedynie o okupowane przez rzesze turystów piaszczyste plaże, nadmorskie kawiarnie i restauracje, ani też o wciąż funkcjonujący port. Tylko w tym mieście możemy obejrzeć stojący na wybrzeżu pomnik „Rybaka”, obrazujący zmagania tego człowieka morza podczas burzy, oraz usytuowany przy Viale Gasperi pomnik „Rodziny Rybaka”. Ale to nie wszystko, w części portowej znajduje się „Muzeum Ichtiologiczne”, a niezbyt daleko od niego „Muzeum Amfor” odnalezionych, czy tez wyłowionych przez tutejszych rybaków. Symbolem miasta jest ukończona w XV wieku wieża Gualtierów zwana powszechnie Torrione, to ze wszystkich stron widoczny punkt, po którym rozpoznawana jest miejscowość.

San Benedetto del Tronto stanowi dobry punkt wypadowy do Ascoli Piceno - mekki miłośników pięknej architektury zabytkowej.

Duże miasto łączące funkcje kurortu wypoczynkowego z przemysłowym i portowym ośrodkiem. Położone jest po dwóch stronach rzeki Pescara (Fiume Pescara).

Jeszcze w dwudziestoleciu poprzedniego wieku ta rzeka rozdzielała miasto na dwie zupełnie odrębne części. Jedna z nich nosiła nazwę Pescara – dziś to dzielnica Portanuova, druga Castellamare Adriatico. Jednak obecnie stanowi ono jedność, a brzegi spięte zostały licznymi mostami. O to scalenie, czy też zjednoczenie walczył urodzony tutaj znany włoski poeta, dramaturg i prozaik Gabriele D`Annuzio.

Historia Pescary sięga oczywiście dużo odleglejszych czasów. Miasto powstało na miejscu antycznego Æterum, które zostało zniszczone przez najazd Longobardów. Odbudowane, nazwano Piscaria, najprawdopodobniej ze względu na obfitość połowów ryb. Próżno jednak szukać śladów zamierzchłej historii, bowiem podczas II Wojny Światowej miasto zostało poważnie zniszczone. Ale coś ocalało, i tak spragniony zwiedzania turysta może choćby obejrzeć znajdujący się w starszej części miasta dom Gabriela D`Anunzio, czy też romańsko-gotycki kościółek Santo Cuore.

Obecnie miasto zamieniło się w modny kurort wabiący turystów urozmaiconym nocnym życiem, dyskotekami, kawiarniami i restauracjami. W sezonie odbywają się tu liczne festiwale, między innymi jazzowy „Pescara Jazz” czy też filmowy „Premio Flaiano”. Bliskość portu rybackiego, gwarantującego dostawę świeżych ryb i owoców morza zapewnia, że w tutejszych restauracjach jest się czym smakowitym raczyć.

W Pescara mamy do dyspozycji dwa porty. Pierwszy z nich, to rozległa Marina di Pescara. Podchodzić do niej należy od południowego wschodu. Na główkach falochronów ustawiono, na osłaniającym wejście od wschodu światło zielone (B z 5s 9m 4Mm), na falochronie zachodnim światło czerwone (B c 5s 9m 4Mm). Basen wewnętrzny wyznaczony przez dwa falochrony ze sporą ilością pomostów cumowniczych znajduje się po lewej stronie od wejścia do portu.

Drugi port to Porto Canale usytuowany w ujściu rzeki Pescara. Podejście do niego od północnego zachodu. Światła klasycznie czerwone i zielone na główkach wejścia. Nie wolno zatrzymywać się przy nabrzeżach kanału wejściowego, miejsca do cumowania należy szukać po przepłynięciu pod imponującym, nowoczesnym Ponte del Mare.