Nad rzeką Węgorapą powstał w około roku 1398 krzyżacki zamek. Pięcioboczna budowla z wewnętrznym dziedzińcem i wieżą w narożniku północno wschodnim była siedzibą administratora zakonnego do roku 1469. W roku następnym przeszedł w ręce prywatne. W XVIII wieku przebudowano węgorzewski zamek na barokową rezydencję, ale w XIX wieku posłużył on już tylko jako więzienie.

Kwatera została wybudowana w odległości 18km na wschód od kwatery Hitlera, w lesie, w.miejscowości Mamerki nad Kanałem Mazurskim. Na terenie obiektu, po prawej stronie drogi Kętrzyn - Węgorzewo, jest parking niestrzeżony, gdzie można zaparkować samochód. Stąd rozpoczynamy zwiedzanie kwatery w zależności od czasu jakim dysponujemy i zainteresowania. Teren kwatery to trzy strefy: "Fritz" (Fryderyk), "Quelle" (źródło) i."Brigitten Stadt" (miasto Brygidy). Na terenie kwatery w Mamerkach znajdowało się około 140 obiektów o konstrukcji trwałej, w tym schrony typu ciężkiego (zachowane), schrony o odporności typu „B”, obiekty murowane z cegły oraz około 80 baraków drewnianych. W części południowej kwatery było wydzielone "Miasto Brygidy", które pełniło funkcje usługowe. Kwatera w Mamerkach była siedzibą Sztabu Generalnego (OKH) od końca czerwca 1941 do grudnia 1944.

Jednym z najcenniejszych i najciekawszych zabytków Giżycka i Krainy Wielkich Jezior Mazurskich jest średniowieczny zamek, wzniesiony przez zakon krzyżacki około roku 1341, który po odrestaurowaniu stanowi obecnie część ekskluzywnego obiektu St. Bruno. Niezwykłe jest samo położenie obiektu, ponieważ leży on nad kanałem Łuczańskim, łączącym jeziora Niegocin i Kisajno.

Twierdza Boyen (niem. Feste Boyen) – twierdza o kształcie gwiazdy, zbudowana w latach 1844-1856 z rozkazu króla Fryderyka Wilhelma IV. Ten ważny obiekt strategiczny położony jest w zachodniej części Giżycka, na wąskim przesmyku pomiędzy dwoma dużymi jeziorami mazurskimi - Kisajno (południowa część kompleksu Mamr) i Niegocin. Wzniesiona została na obszarze Prus Wschodnich liczącym ok. 100 ha i stanowiła główne ogniwo w łańcuchu umocnień zamykających od wschodu dostęp na teren państwa pruskiego. W twierdzy ulokowany był III wydział, XII oddziału Sztabu Generalnego (OKH) Obce Armie Wschód z Mamerek. Wydziałem kierował płk. Alexis Freiher von Roenne podległy gen. Gehlenowi. Placówka wywiadu w twierdzy miała kryptonim "Emma". Do dyspozycji Roenniego był budynek koszarowy zlokalizowany po prawej stronie od wejścia przez Bramę Giżycką, między bastionami Ludwik i Leopold. Budynek koszarowy przeznaczony był dla ok. 500 żołnierzy. W budynku tym analizowano zdobyte na froncie dokumenty oraz werbowano do współpracy oficerów Armii Czerwonej. Oficerów radzieckich dowożono tu z różnych obozów jenieckich. Nabór agentów odbywał się metodą "kija i marchewki". Niechętnych do współpracy kierowano do więzienia (zamek krzyżacki) w Rynie, a podejmujący współpracę zostawali w wydzielonym sektorze twierdzy. W sektorze tym, przeznaczonym na 100 osób była stołówka, kino i biblioteka

Zamek zbudowano pod koniec XIV wieku w miejscu istniejącego w tym miejscu wcześniej grodu plemienia Galindów, pomiędzy dwoma jeziorami, z których jezioro Ołów stanowiło naturalną fosę. Warownię budowano w dwóch fazach – pierwsza trwała do roku 1376. W drugiej fazie, od roku 1377, dodano mury obwodowe na planie prostokąta o wymiarach 44m na 52m. W zachodnim narożu usytuowano kwadratową wieżę. Bogata historia zamku i możliwość zwiedzenia go po gruntownej odbudowie (dwa pożary) na pewno was zachwyci.

Resztki murów zamku zbudowanego w pierwszej połowie XIV wieku przez Krzyżaków. Wzniesiony został w stylu gotyckim na planie prostokąta z dziedzińcem nad rzeką Pisą. W drugiej połowie XIV wieku zniszczony podczas najazdu Litwinów. Po odbudowie spłonął w końcu XVII wieku. Od 1787 roku w rękach prywatnych właścicieli. Rozebrany w XIX wieku.